1.1. Ποιο είναι το δίκαιο που εφαρμόζεται αναφορικά με τις περιουσιακές σχέσεις ενός ζευγαριού; Ποια είναι τα κριτήρια/κανόνες που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό του εφαρμοστέου δικαίου; Ποιες διεθνείς συνθήκες πρέπει να τηρούνται σε ορισμένες χώρες;

Εάν οι ίδιοι οι σύζυγοι δεν επιλέξουν το δίκαιο που θα εφαρμοστεί, εφαρμόζεται το εφαρμοστέο δίκαιο αναφορικά με τα ατομικά έννομα αποτελέσματα του γάμου κατά τη στιγμή του γάμου (§ 19 Internationales Privatrechts-Gesetz, IPRG). Αυτό αντιστοιχεί στο κοινό, ή σε περίπτωση απουσίας αυτού, στο τελευταίο κοινό προσωπικό θέσμιο (= εθνικότητα), υπό τον όρο ότι συνεχίζει να ισχύει για έναν εκ των συζύγων (§ 18 para 1 Z 1 IPRG). Διαφορετικά εφαρμόζεται ο νόμος του κράτους στο οποίο και οι δύο σύζυγοι έχουν τη συνήθη διαμονή τους ή ελλεύψη αυτής, ο νόμος του κράτους στον οποίο οι δύο σύζυγοι είχαν τη συνήθη διαμονή τους, υπό την προϋπόθεση ότι ένας εκ των δύο συζύγων συνεχίζει να τη διατηρεί (§ 18 para 1 Z 2 IPRG).

1.2. Οι σύζυγοι έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το εφαρμοστέο δίκαιο; Εάν ναι, ποιες αρχές διέπουν αυτή την επιλογή (π.χ. τα δίκαια προς επιλογή, οι τυπικές προϋποθέσεις, η αναδρομική ισχύς);

Οι σύζυγοι έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ελεύθερα το νόμο που εφαρμόζεται όσον αφορά τις περιουσιακές σχέσεις τους. Εφόσον δεν παραβιάζει το Αυστριακό δημόσιο δίκαιο (§ 6 IPRG), οι σύζυγοι δεν περιορίζονται σε αυτή την επιλογή – το επιλεγμένο δίκαιο δεν πρέπει να αποδεικνύει σχέση γάμου. Η επιλογή του δικαίου πρέπει να γίνει ρητά (§ 19 IPRG).

2.1. Παρακαλούμε περιγράψτε τις γενικές αρχές: Ποια αγαθά αποτελούν μέρος της κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων; Ποια αγαθά αποτελούν μέρος των ξεχωριστών περιουσιών των συζύγων;

Το νομικό καθεστώς που διέπει τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων είναι το καθεστώς που διέπει το διαχωρισμό της περιουσίας. Κάθε σύζυγος διατηρεί τα περιουσιακά στοιχεία που έφερε στο γάμο και γίνεται αποκλειστικός ιδιοκτήτης των αγαθών που απέκτησε κατά τη διάρκεια του γάμου (§ 1237 Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch, ABGB). Όσον αφορά τη δυνατότητα διάθεσης των αγαθών τους, κατά βάση οι σύζυγοι δεν υπόκεινται σε κανενός είδους περιορισμό και δεν είναι απαραίτητο να εγγυώνται για τα χρέη του έτερου συζύγου.

2.2. Υπάρχουν νομικές προϋποθέσεις σχετικά με την κατανομή των περιουσιακών στοιχείων;

Δεν υπάρχουν αντίστοιχες νομικές προϋποθέσεις.

2.3. Οι σύζυγοι πρέπει να προβούν σε απογραφή των περιουσιακών στοιχείων; Εάν ναι, πότε και με ποιον τρόπο;

Δεν υπάρχει καμία διάταξη που να καθιστά υποχρεωτική την απογραφή περιουσιακών στοιχείων.

2.4. Ποιος είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων; Ποιος έχει δικαίωμα διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων; Μπορεί ένας εκ των συζύγων να διαθέσει/διαχειριστεί την περιουσία μόνος του ή είναι απαραίτητη η συναίνεση του έτερου συζύγου (π.χ. στις περιπτώσεις διάθεσης της οικίας των συζύγων); Ποια είναι η επίδραση ενδεχόμενης απουσίας συναίνεσης στην εγκυρότητα μιας νομικής συναλλαγής και στο αντιτάξιμο κατά τρίτων;

Κατ’ αρχήν, οι σύζυγοι μπορούν να διαθέσουν ελεύθερα τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία κατά τη διάρκεια του γάμου. Θα μπορούσαν να περιορίσουν την ελευθερία διάθεσης ορισμένων αγαθών συμφωνόντας στην απαγόρευση εκποίησης και/ή υποθήκευσης προς όφελος του έτερου συζύγου (§ 364c ABGB). Η καταγραφή της εν λόγω απαγόρευσης στο κτηματολόγιο είναι επίσης αντιτάξιμη κατά τρίτων, ούτως ώστε στο εξής η αντίστοιχη ακίνητη περιουσία μπορεί να διατεθεί μόνο με τη συναίνεση του έτερου συζύγου.

Εάν οι σύζυγοι αποκτήσουν συγκυριότητα σε οριζόντια ιδιοκτησία υπό την έννοια του Νόμου WEG (Νόμος περί οριζόντιας ιδιοκτησίας - Wohnungseigentumsgesetz) δύνανται να διαθέσουν μόνο την κυριότητα σε οριζόντια ιδιοκτησία καθώς και τη χρήση του αντικειμένου (§ 13 para 4 WEG). Τα μερίδια σε οριζόντια ιδιοκτησία δύνανται επίσης να περιοριζόνται, εκποιούνται ή να υπόκεινται σε εκτέλεση από κοινού. Ενδεχόμενη εκποίηση του μεριδίου ιδιοκτησίας από τον ένα σύζυγο πρέπει να εγκρίνεται από τον έτερο σύζυγο. (§ 13 para 3 WEG) Εάν σκοπός της κατοικίας είναι η ικανοποίηση της επιτακτικής ανάγκης στέγασης τουλάχιστον ενός εκ των συζύγων, κατά τη διάρκεια του γάμου, στον έτερο σύζυγο απαγορεύεται η κατάθεση αγωγής για τη λήξη της κοινής οριζόντιας ιδιοκτησίας βάσει του § 830 ABGB (§ 13 para 6 WEG).

Εάν μόνο ένας σύζυγος έχει δικαίωμα διάθεσης της κατοικίας η οποία εξυπηρετεί την ικανοποίηση της επιτακτικής ανάγκης στέγασης του έτερου συζύγου, γενικά απαγορεύεται στον πρώτο η διάθεση της κατοικίας εις βάρος του έτερου συζύγου (§ 97 ABGB).

2.5. Υπάρχουν δικαιοπραξίες που καταρτίζονται από τον ένα σύζυγο αλλά δεσμεύουν και τον άλλο;

Στο πλαίσιο της επονομαζόμενης «τακτικής δυνατότητας εκπροσώπησης του/της συζύγου», η σύζυγος που διαχειρίζεται το νοικοκυριό και δεν έχει εισόδημα ή εισόδημα που είναι χαμηλό δύναται να προβαίνει σε καθημερινές δικαιοπραξίες για τον έτερο σύζυγο, οι οποίες αφορούν το νοικοκυριό και δεν υπερβαίνουν ένα καθορισμένο επίπεδο σε σχέση με το επίπεδο διαβίωσης των συζύγων (§ 96 ABGB). Σε αυτή την περίπτωση συμβαλλόμενος είναι μόνο ο αντιπροσωπευόμενος σύζυγος.

2.6. Ποιος είναι υπεύθυνος για χρέη που συνάφθηκαν κατά τη διάρκεια του γάμου; Ποια περιουσιακά στοιχεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι πιστωτές προκειμένου να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις τους;

Κατ’ αρχήν, κάθε σύζυγος είναι υπεύθυνος μόνο για τα χρέη τα οποία σύναψε ο ίδιος/η ίδια προσωπικά. Η δυνατότητα εκπροσώπησης της συζύγου που περιγράφεται στην παράγραφο 2.5 αποτελεί εξαίρεση αυτού του κανόνα.

3.1. Ποιες διατάξεις μπορούν να τροποποιηθούν από ένα σύμφωνο και ποιες όχι; Ποια καθεστώτα που διέπουν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων μπορούν να επιλεγούν;

Οι σύζυγοι έχουν τη δυνατότητα να συμφωνήσουν μέσω ενός γαμικού συμφώνου ως προς ένα διαφορετικό καθεστώς το οποίο θα διέπει τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων, το οποίο θα διαφέρει από το διαχωρισμό των περιουσιακών στοιχείων που ορίζει ο νόμος. Ωστόσο γαμικά σύμφωνα δεν θεωρούνται όλες οι συμφωνίες περί ιδιοκτησίας μεταξύ των συζύγων – αναφορά σε αυτές γίνεται μόνο όταν υποκαθιστούν σε μεγάλο βαθμό το καθεστώς που διέπει τις νομικές περιουσιακές σχέσεις των συζύγων και σκοπός αυτών είναι η ρύθμιση των οικονομικών σχέσεων.

Ως εναλλακτικές μορφές του καθεστώτος που διέπει τις νόμιμες περιουσιακές σχέσεις των συζύγων, το Αυστριακό Δίκαιο προσφέρει το καθεστώς κοινοκτημοσύνης των περιουσιακών στοιχείων και το συμβόλαιο κληρονομιάς. Ωστόσο, οι σύζυγοι δεν είναι υποχρεωμένοι να περιοριστούν σε αυτά όσον αφορά την επιλογή του καθεστώτος που θα διέπει τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων.

Το καθεστώς κοινοκτημοσύνης των περιουσιακών στοιχείων διακρίνεται σε δύο μορφές: την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ ζώντων που δεν ρυθμίζεται νομικά και την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση θανάτου. Η κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ ζώντων μπορεί να δομηθεί ως γενική ή μερική κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων. Στην πρώτη περίπτωση, το σύνολο των εισαχθέντων στο γάμο και των μελλοντικών περιουσιακών στοιχείων των συζύγων καλύπτεται από την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων. Στη δεύτερη περίπτωση περιλαμβάνονται μόνο τα αγαθά που απαριθμούνται στη σύμβαση. Οι σύζυγοι γίνονται συνιδιοκτήτες των αγαθών που διέπονται από το καθεστώς της κοινοκτημοσύνης, τα (ιδανικά) μερίδιά τους καθορίζονται από τη συμφωνία – σε περίπτωση αμφιβολίας, θεωρείται ότι τα μερίδια τους είναι ίσα. Μεταξύ των συζύγων υπάρχουν εσωτερικοί ισχύοντες περιορισμοί αναφορικά με τη διάθεση (των αγαθών) στα μερίδια των συνιδιοκτητών, τα οποία δεν αντιτίθενται σε τρίτους. Το αντιτάξιμο κατά τρίτων υφίσταται μόνο στην περίπτωση που μια απαγόρευση εκποίησης και/ή υποθήκευσης έχει καταγραφεί στο κτηματολόγιο βάσει του § 364c ABGB, ή εάν έχει γίνει αναφορά σχετικά με περιορισμούς στη διάθεση (των αγαθών) κατά την καταγραφή της συνιδιοκτησίας.

Σύμφωνα με την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων μεταξύ ζώντων, τα χρέη αμφότερων των συζύγων εγγυώνται και από την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων και την αντίστοιχη ατομική περιουσία των συζύγων που δεν υπόκειται στο καθεστώς κοινοκτημοσύνης των περιουσιακών στοιχείων. Εάν ένας εκ των συζύγων ανέλαβε υποχρέωσεις αυτόνομα ή τον/την αφορούν προσωπικά άλλως (π.χ. υποχρεώσεις καταβολής ευθυνών σε χρέη ή αποζημιώσεων), υπό το καθεστώς της γενικής κοινοκτημοσύνης των περιουσιακών στοιχείων, το σύνολο της κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων καθώς και η ατομική του/της περιουσία είναι υπόχρεα. Στην περίπτωση του καθεστώτος περιορισμένης κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων, αντίθετα, ο έτερος σύζυγος δεν οφείλει να αναλάβει ευθύνη για τα εν λόγω χρέη με το δικό του μερίδιο στα κοινά περιουσιακά στοιχεία των συζύγων. Σύμφωνα με την κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση θανάτου, ο διαχωρισμός των περιουσιακών στοιχείων συνεχίζει να ισχύει έως το θάνατο ενός εκ των δύο συζύγων, καθένας μπορεί να διαθέσει ελεύθερα τα περιουσιακά του στοιχεία. Σε περίπτωση θανάτου ενός εκ των συζύγων, τα περιουσιακά στοιχεία των συζύγων ενώνονται σε μια κοινή περιουσία, η οποία μετά την αφαίρεση των χρεών θα διαιρεθεί σε δύο ίσα μέρη. Ο επιζών σύζυγος θα λάβει το ένα μέρος, ενώ το υπόλοιπο μέρος σχηματίζει την περιουσία του θανόντος (§ 1234 ABGB).

Με το συμβόλαιο κληρονομιάς, ο ένας σύζυγος ορίζει τον άλλο ή αμφότεροι ορίζουν αμφότερους αμοιβαία ως κληρονόμους τους (§ 1249 ABGB). Ωστόσο, από αυτού του είδους το συμβόλαιο καλύπτονται μόνο τα τρία τέταρτα της περιουσίας (§ 1253 ABGB).

Εκτός από τα παραπάνω υπάρχουν επίσης προσύμφωνα, τα οποία ρυθμίζουν εκ των προτέρων το διαχωρισμό των περιουσιακών στοιχείων καθημερινής χρήσης των συζύγων, τις αποταμιεύσεις των συζύγων και/ή τη συζυγική στέγη σε περίπτωση διαζυγίου. Η αρχή διαχωρισμού των περιουσιακών στοιχείων κατά τη διάρκεια του γάμου δεν επηρεάζεται από τις εν λόγω συμφωνίες. Ο δικαστής δύναται να παρεκκλίνει από ένα ισχύον προσύμφωνο μόνο εάν ο ένας σύζυγος έχει ζημιωθεί άδικα ή θα ήταν παράλογο να επιβληθεί σε αυτόν ο διακανονισμός διαχωρισμού (§ 97 para 2 Ehegesetz, EheG).

3.2. Ποιες είναι οι τυπικές προϋποθέσεις και με ποιον πρέπει να επικοινωνήσω;

Τα γαμικά σύμφωνα και τα προσύμφωνα που αφορούν το διαχωρισμό των αποταμιεύσεων των συζύγων και τη συζυγική εστία πρέπει να συνάπτονται με τη μορφή συμβολαιογραφικής πράξης (§ 97 para 1 EheG). Κατά συνέπεια, σε αυτές τις περιπτώσεις, η σύναψη μιας σύμβασης πρέπει να εκτελείται από συμβολαιογράφο. Εν αντιθέσει, τα προσύμφωνα σχετικά με το διαχωρισμό των περιουσιακών στοιχείων καθημερινής χρήσης των συζύγων πρέπει να είναι απλώς σε γραπτή μορφή (§ 97 para 1 EheG).

3.3. Πότε μπορεί να συναφθεί ένα σύμφωνο και πότε τίθεται σε ισχύ;

Τα γαμικά σύμφωνα και τα προσύμφωνα μπορούν να συναφθούν ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια του γάμου. Τα γαμικά σύμφωνα που συνάπτονται πριν από το γάμο ισχύουν μόνο υπό τον όρο του τελευταίου γάμου. Σε συμμόρφωση με το σκοπό τους, τα γαμικά σύμφωνα και τα προσύμφωνα τίθενται σε ισχύ άμεσα (π.χ. ένα σύμφωνο κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων μεταξύ ζώντων) ή μόνο μετά το θάνατο ενός εκ των συζύγων (κοινοκτημοσύνη των περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση θανάτου) ή διαζυγίου (προσύμφωνα).

3.4. Μπορούν οι σύζυγοι να τροποποιήσουν ένα υπάρχον σύμφωνο; Εάν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;

Οι σύζυγοι δύνανται επίσης να τροποποιήσουν μια υπάρχουσα συμφωνία, υπό την προϋπόθεση ότι οι πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις.

4.1. Μπορούν να υπάρχουν μία ή περισσότερες καταχωρήσεις περιουσιακών στοιχείων των συζύγων στη χώρα σας; Πού;

Στην Αυστρία δεν υπάρχει ειδικό μητρώο καταχώρησης γαιμικών συμφώνων ή άλλων συμφωνιών μεταξύ των συζύγων ούτε υποχρεώσεις καταχώρισης. Οι σύζυγοι επιχειρηματιών δύνανται να ζητήσουν την καταχώρηση του γαμικού συμφώνου τους στο Μητρώο Εταιρείων, ώστε να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους έναντι του αντιτάξιμου κατά των πιστωτών της εταιρείας (§ 36 Unternehmensgesetzbuch, UGB).

5.1. Με ποιον τρόπο διαχωρίζεται η περιουσία (εμπράγματα δικαιώματα σε ακίνητα);

Εάν δεν υπάρχει κάποιο συμφωνητικό για το αντίθετο, η αρχή του διαχωρισμού των περιουσιακών στοιχείων διατηρείται ως το διαζύγιο (στο προσύμφωνο, που τίθεται σε ισχύ μετά το διαζύγιο, βλ. ανωτέρω 3.1). Οι σύζυγοι δύνανται να διαχωρίσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία καθημερινής χρήσης και τις αποταμιεύσεις τους με ένα συμφωνητικό ή καταθέτοντας ένα αίτημα – σε διάστημα ενός έτους από την τελεσίδικη απόφαση διαζυγίου – προς απόφαση εκ μέρους του δικαστηρίου (§§ 85, 95 EheG).

Τα περιουσιάκα στοιχεία καθημερινής χρήσης των συζύγων και οι αποταμιεύσεις των συζύγων υπόκεινται σε διαχωρισμό (§ 81 Abs 1 EheG). «Περιουσιακά στοιχεία καθημερινής χρήσης των συζύγων» είναι τα υλικά αντικείμενα που εξυπηρετούν στη χρήση και των δύο συζύγων κατά τη διάρκεια της συγκατοίκησης τους (§ 81 para 2 EheG). Σε αυτά περιλαμβάνονται και η συζυγική στέγη και οι οικοσκευές. Τα δικαιώματα μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν στα περιουσιακά στοιχεία καθημερινής χρήσης των συζύγων (π.χ. εμπράγματα δικαιώματα σε ακίνητα) (§ 86 para 1 EheG). Οι «αποταμιεύσεις των συζύγων» είναι αποταμιεύσεις ή περιουσιακά στοιχεία, τα οποία συγκέντρωσαν οι σύζυγοι κατά τη συγκατοίκησή τους και τα οποία συνήθως ρευστοποιούνται (§ 81 para 3 EheG).

Από το διαχωρισμό εξαιρούνται τα αγαθά που ο ένας σύζυγος κατείχε προ του γάμου, που απέκτησε λόγω θανάτου ή έλαβε ως δώρο από κάποιο τρίτο, τα αγαθά που χρησιμεύουν για προσωπική χρήση μόνο ενός εκ των συζύγων ή για την άσκηση του επαγγέλματός του, καθώς και αγαθά που ανήκουν σε εταιρεία ή αποτελούν μετοχές σε εταιρεία, εφόσον δεν αποτελούν καθαρές επενδύσεις (§ 82 EheG). Η συζυγική εστία και οι οικοσκευές – ακόμη και αν άνηκαν στο έναν σύζυγο και πριν το γάμο ή κληρονομήθηκαν ή ελήφθησαν ως δώρο – περιλαμβάνονται στο διαχωρισμό, εφόσον οι σύζυγοι συμφωνήσουν σχετικά, όταν η συνεχής χρήσης τους είναι αναγκαία ώστε ο έτερος σύζυγος να διασφαλίσει τις βασικές ανάγκες της ζωής, ή όταν η συνεχής χρήση τους είναι απαραίτητη για το κοινό τους τέκνο (§ 82 para 2 EheG). Η συζυγική στέγη μπορεί να μη συμπεριληφθεί στο διαχωρισμό σύμφωνα με την παράγραφο 2 του § 82 δυνάμει συμφωνίας των συζύγων (§ 87 para 1 EheG).

Τα περιουσιακά στοιχεία που υπόκεινται στο διαχωρισμό πρέπει να διαιρεθούν επί ευλόγου βάσεως. Κατά τη διαδικασία αυτή λαμβάνονται υπόψη η ποιότητα και ο βαθμός συνεισφοράς κάθε συζύγου στην απόκτηση των περιουσιακών στοιχείων και η ευημερία των τέκνων (§ 83 para 1 EheG).

Εάν οι σύζυγοι σύναψαν γαμικό σύμφωνο και τα αγαθά που περιέρχονται στο καθεστώς κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων δεν υπόκεινται στο διαχωρισμό βάσει των §§ 81et seq EheG, η τύχη του γαμικού συμφώνου ελλείψει οιασδήποτε άλλης συμφωνίας εξαρτάται από την υπαιτιότητα των συζύγων αναφορικά με το διαζύγιο. Εάν δεν υπάρχει διαφορά στο βαθμό υπαιτιότητας, στον κάθε σύζυγο επιστρέφονται τα αγαθά που κατείχε πριν το γάμο. Σε περίπτωση κύριας υπαιτιότητας ενός συζύγου, ο άλλος μπορεί να επιλέξει αν το γαμικό σύμφωνο θα ακυρωθεί ή αν θα εφαρμοστεί διαχωρισμός 50-50, όπως στην περίπτωση θανάτου ενός εκ των συζύγων (§ 1266 ABGB). Το δικαίωμα που γεννήθηκε από το συμβόλαιο κληρονομιάς παραμένει ανέπαφο προς όφελος του μη υπαίτιου συζύγου (§ 1266 ABGB).

5.2. Ποιος είναι υπεύθυνος για τα υπάρχοντα χρέη μετά το διαζύγιο/χωρισμό;

Τυχόν χρέη που συνδέονται στενά με τα περιουσιακά στοιχεία καθημερινής χρήσης των συζύγων ή τις αποταμιεύσεις των συζύγων ή που συνδέονται με τα έξοδα διαβίωσης των συζύγων πρέπει να υπολογιστούν κατά το διαχωρισμός (§ 81 para 1 EheG) (§ 83 para 1 EheG). Εάν δεν υπάρχει σχετική συμφωνία μεταξύ των συζύγων, το δικαστήριο μπορεί να ορίσει ποιος σύζυγος στην εσωτερική τους σχέση υποχρεούται να εξοφλήσει τα χρέη (§ 92 EheG).

5.3. Πρέπει ο ένας σύζυγος να εγείρει αξίωση για αντισταθμιστική πληρωμή;

Ο διαχωρισμός πρέπει να λάβει χώρα κατά βάση μέσω της κατανομής των αγαθών. Μόνο εάν είναι αδύνατη η επίτευξη δίκαιου αποτελέσματος κατ’ αυτόν τον τρόπο, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει αντισταθμιστική πληρωμή στον μη υπαίτιο σύζυγο (§ 94 para 1 EheG).

Εάν ο νομικός διαχωρισμός των περιουσιακών στοιχείων εφαρμόζεται κατά το γάμο, συνεχίζεται και μετά το θάνατο ενός εκ των συζύγων. Ο επιζών σύζυγος δικαιούται εκ των προτέρων το νόμιμο μερίδιο επί των περιουσιακών στοιχείων και το νόμιμο κληροδότημα, το τελευταίο εκ των οποίων καλύπτει τις οικοσκευές και το δικαίωμα να συνεχίζει να διαμένει στη συζυγική εστία (§ 758 ABGB).

Εάν οι σύζυγοι έχουν συμφωνήσει σε καθεστώς κοινοκτημοσύνης περιουσιακών στοιχείων μεταξύ ζώντων, από τα κοινά περιουσιακά στοιχεία αφαιρούνται πρώτα τα υφιστάμενα χρέη και το αποτέλεσμα διαιρείται σύμφωνα με το συμφωνηθέν μερίδιο ή σε περίπτωση αμφιβολιών στο ήμισι. Ο επιζών σύζυγος θα λάβει το ένα μέρος, ενώ το υπόλοιπο μέρος θα προστεθεί στην περιουσία του θανόντος.

Οι συνέπειες του θανάτου ενός συζύγου στην περίπτωση της κοινοκτημοσύνης των περιουσιακών στοιχείων των συζύγων σε περίπτωση θανάτου παρουσιάζονται στην παράγραφο 3.1.

Όχι.

Η καταχωρημένη συμβίωση βασίζεται στο νόμο Eingetragene Partnerschaft-Gesetz (EPG) και ισχύει και για ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Σύμφωνα με το § 27c IPRG, οι καταχωρημένοι σύντροφοι σε διασυνοριακό πλαίσιο είναι ελεύθεροι να επιλέξουν το εφαρμοστέο δίκαιο. Διαφορετικά, εφαρμόζεται το δίκαιο του κράτους στο οποίο καταχωρήθηκε η συμβίωση. Οι διατάξεις του Αυστριακού Δικαίου που καθορίζουν τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων ισχύουν και για την καταχωρημένη συμβίωση (§ 1217 para 2 ABGB). Το καθεστώς κοινής οριζόντιας ιδιοκτησίας βάση του § 13 WEG και η απαγόρευση εκποίησης και υποθήκευσης βάσει του § 364c ABGB ισχύουν επίσης. Ο διαχωρισμός των περιουσιακών στοιχείων καθημερινής χρήσης καθώς και των αποταμιεύσεων των συζύγων εκτελείται σύμφωνα με τα §§ 24-41 EPG, πρότυπο των οποίων αποτελούν τα §§ 81-98 EheG.

Δεν υπάρχουν ειδικές διατάξεις που να ρυθμίζουν τα περιουσιακά δικαιώματα μη καταχωρημένων ελεύθερων συμβιώσεων, και ανάλογες αιτήσεις των §§ 81et seq EheG σχετικά με το διαχωρισμό των περιουσιακών στοιχείων μετά τη λύση γάμου έχουν απορριφθεί δυνάμει δικαστικών αποφάσεων. Εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του ενοχικού και του εμπράγματου δικαίου.

Ο διαχωρισμός των περιουσιακών στοιχείων μετά από διαζύγιο βάσει των §§ 81et seq EheG και §§ 24et seq EPG συνυπολογίζεται μεταξύ των μη αμφισβητούμενων νομικών διαφορών. Τα Αυστριακά δικαστήρια έχουν διεθνή δικαιοδοσία για αυτού του είδους τις δικές, εάν ένας εκ των συζύγων/συντρόφων έχει Αυστριακή υπηκοότητα ή τη συνήθη διαμονή του στη χώρα (§ 114a para 4 Jurisdiktionsnorm, JN). Και το αντικείμενο και η τοπική δικαιοδοσία ανήκουν στο περιφερειακό δικαστήριο (§ 104a JN), στην περιφέρεια του οποίου οι σύζυγοι/σύντροφοι είχαν την τελευταία συνήθη διαμονή τους, δευτερευόντως το περιφερειακό δικαστήριο της συνήθους διαμονής του εναγόμενου (§§ 114a para 1 σε σχέση με 76 para 1 JN). Εάν εκκρεμεί ήδη μια δίκη διαζυγίου πριν ολοκληρωθεί το δικαστήριο και οι ακροάσεις πρωτοδίκως, το εν λόγω δικαστήριο έχει επίσης τη δικαιοδοσία για τη διαίρεση των συζυγικών περιουσιακών στοιχείων (§§ 114a para 3 σε σχέση με 76 para 1 JN).