1.1. Welk recht is van toepassing op het vermogen van de echtgenoten? Welke criteria/regels worden gebruikt om het toepasselijke recht te bepalen? Welke internationale verdragen moeten worden gerespecteerd met betrekking tot bepaalde landen?

Volgens de Wet inzake het internationaal privaatrecht geldt dat als de echtgenoten zelf geen rechtskeuze maken, het recht toegepast wordt dat ten tijde van het huwelijk van toepassing is met betrekking tot de algemene rechtsgevolgen van het huwelijk. De algemene juridische gevolgen worden bepaald door het recht van het land waar de echtgenoten hun gemeenschappelijke woonplaats hebben. Bij het ontbreken van een gemeenschappelijke woonplaats is het recht van het land van de gemeenschappelijke nationaliteit van toepassing. Indien de echtgenoten in verschillende Staten wonen en een verschillende nationaliteit hebben, dan zullen de algemene wettelijke gevolgen van het huwelijk bepaald worden door het recht van de Staat van hun laatste gemeenschappelijke verblijfplaats, indien één van de echtgenoten nog steeds in die Staat woont. Indien het niet mogelijk om te bepalen welke recht van toepassing is op basis van de bovengenoemde criteria, dan moet het recht van het land waarmee de echtgenoten het nauwst verbonden zijn worden toegepast.

Andere regels zijn van toepassing gebaseerd op internationale verdragen (verdragem betreffemde internationale bijstand), indien de echtgenoten of één van de echtgenoten de nationaliteit heeft van Letland, Litouwen, Polen, Rusland of Oekraïne of wanneer de echtgenoten in één van die staten hun woonplaats hebben.

1.2. Hebben de echtgenoten de mogelijkheid het toepasselijke recht te kiezen? Zo ja, door welke beginselen wordt deze keuze dan bepaald (bijvoorbeeld voor welk recht kan gekozen worden, vormvereisten, retroactiviteit)?

Volgens de Wet inzake het internationaal privaatrecht kunnen de echtgenoten kiezen welk recht van toepassing is op hun vermogensverhoudingen. Zij kunnen ofwel het recht kiezen van de Staat waar één van hen hun woonplaats hebben ofwel het recht van de Staat waarvan één van de echtgenoten ten tijde van de rechtskeuze de nationaliteit had.

2.1. Beschrijf de algemene beginselen: Welke goederen maken deel uit van de gemeenschap van goederen? Welke goederen zijn onderdeel van het privé vermogen van de echtgenoten?

Bij de sluiting van het huwelijk, zijn de echtgenoten verplicht hun huwelijksvermogensstelsel te kiezen. Ze kunnen kiezen tussen het stelsel van gemeenschap van goederen, het stelsel van gemeenschap van aanwinsten of het stelsel van scheiding van goederen.

Indien de echtgenoten bij het aangaan van het huwelijk of het sluiten van een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden geen huwelijksvermogensstelsel gekozen hebben, dan wordt verondersteld dat het stelsel van gemeenschap van goederen van toepassing is. Volgens dit stelsel worden de goederen die tijdens het huwelijk verworven worden, beschouwd als gemeenschappelijk vermogen van de echtgenoten.

Krachtens het stelsel van gemeenschap van goederen worden de volgende goederen als eigen vermogen beschouwd:

• persoonlijke bezittingen (bijvoorbeeld kleding);
• goederen die de echtgenoten vóór het huwelijk bezaten;
• goederen die tijdens het huwelijk om niet verworven werden (zoals het geval is bij een schenking of erfenis);
• goederen verworven op grond van een recht behorende tot het eigen vermogen of in ruil voor een eigen goed.

De verdeling van het gemeenschappelijk vermogen is alleen mogelijk nadat het stelsel van gemeenschap van goederen wordt ontbonden (door het overlijden van één van de echtgenoten, door echtscheiding of door het sluiten van een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden waarbij een ander vermogensstelsel wordt vastgesteld).

Onder het stelstel van gemeenschap van aanwinsten en het stelsel van scheiding van goederen hebben de echtgenoten geen gemeenschappelijk vermogen.

(Familiewet van Estland)

2.2. Zijn er wettelijke veronderstellingen met betrekking tot de toekenning van goederen?

Onder het stelsel van gemeenschap van goederen worden de goederen geacht deel uit te maken van het gemeenschappelijk vermogen van de echtgenoten tenzij anders bepaald.

2.3. Moeten de echtgenoten een inventaris van de bezittingen opstellen? Zo ja, wanneer en hoe?

Krachtens de stelsels van gemeenschap van goederen en scheiding van goederen hoeft er geen boedelbeschrijving opgesteld te worden. Deze moet echter wel opgesteld worden voor het stelsel van gemeenschap van aanwinsten (zie 5.3).

2.4. Wie is verantwoordelijk voor het beheer van het vermogen? Wie mag goederen vervreemden? Mag één echtgenoot alleen de goederen vervreemden/beheren of is de toestemming van de andere echtgenoot nodig (bijvoorbeeld in geval van vervreemding van echtelijke woning)? Welk effect heeft de ontbrekende toestemming op de geldigheid van een overdracht en op de tegenwerpbaarheid daarvan aan een derde?

Onder het stelsel van gemeenschap van goederen oefenen de echtgenoten de rechten en plichten in verband met hun gemeenschap van goederen gezamenlijk of met de toestemming van de andere echtgenoot uit. Voor handelingen met betrekking tot roerende goederen of een recht dat deel uitmaakt van het gemeenschappelijk vermogen van de echtgenoten, wordt de andere echtgenoot geacht zijn/haar toestemming te geven (deze toestemming wordt niet verondersteld voor handelingen verrichtmet betrekking tot onroerende goederen). Een echtgenoot kan handelingen verrichten met betrekking tot gemeenschaps goederen voor de vervulling van alledaagse behoeften van het gezin en zonder de toestemming van de andere echtgenoot.

Een handeling met de gemeenschappelijke onroerende goederen zonder de toestemming van de andere echtgenoot is ongeldig.

De echtgeno(o)t(e) zal zijn/haar eigen vermogen zelfstandig en op eigen kosten beheren en de toestemming van de andere echtgeno(o)t(e) is niet vereist. De echtgenoot mag alleen met de goedkeuring van de andere echtgenoot over onroerend goed beschikken, dat behoort tot het eigen vermogen van die echtgenoot en dat gebruikt wordt als de familiewoning of gebruikt wordt door de echtgenoot, die niet de eigenaar daarvan is en het gebruik van die woning aan een derde heeft toegekend of de juridische overeenkomst waarop het gebruik gebaseerd is beëindigen, op voorwaarde dat de woning werd aangekocht na 01.01.2015. Een transactie zonder de toestemming van de andere echtgeno(o)t(e) is nietig. Dat geldt niet voor woningen aangekocht vóór 01.01.2015.

Onder het stelsel van gemeenschap van aanwinsten vormen de goederen die toebehoren aan één van beide echtgenoten zijn/haar eigen vermogen waarover alleen de echtgenoot-eigenaar zelfstandig kan beschikken (zonder de toestemming van de andere echtgenoot) ongeacht of de goederen verworven werden vóór of tijdens het huwelijk. Voor het verrichten van handelingen met betrekking tot de woning die gebruikt wordt voor de huisvesting van het gezin of die gebruikt wordt door de echtgenoot die geen eigenaar is, is de toestemming van de laatstgenoemde vereist. Indien dergelijke handelingen verricht worden zonder de toestemming van de echtgenoot die geen eigenaar is, dan zijn deze ongeldig en kan de andere echtgenoot een vordering instellen tegen de derde tot vernietiging van die handeling.

Elk van beide echtgenoten beheert zijn/haar eigen vermogen op eigen kosten.

Onder het stelsel van scheiding van goederen worden de echtgenoten met betrekking tot hun vermogensverhoudingen beschouwd als waren ze niet gehuwd; zo beheert elk van de echtgenoten onafhankelijk op eigen kosten zijn/haar goederen en beschikt hij/zij onafhankelijk op eigen kosten over zijn/haar goederen.

2.5. Is een overdracht verricht door de ene echtgenoot ook bindend voor de andere?

Ongeacht welk huwelijksvermogensstelsel gekozen werd, zijn de echtgenoten hoofdelijk aansprakelijk voor handelingen verricht door één echtgenoot voor het beheer van de gemeenschappelijke huishouding, in het belang van de kinderen of om aan de andere normale behoeften van het gezin te voldoen (als één echtgenoot in het belang van het gezin bijvoorbeeld een lening aangaat, dan is de andere echtgenoot hoofdelijk aansprakelijk). Het bedrag gekoppeld aan de handeling mag niet hoger zijn dan een niveau dat evenredig is met de levensstandaard van de echtgenoten.

2.6. Wie is aansprakelijk voor de schulden tijdens het huwelijk? Op welke goederen kunnen schuldeisers zich verhalen?

Ongeacht welk huwelijksvermogensstelsel gekozen werd, zal een echtgenoot slechts aansprakelijk zijn voor de verplichtingen die de andere echtgenoot heeft aangegaan voor zover de andere echtgenoot de echtgenoot door zijn/haar handeling mag vertegenwoordigen of verbinden.

Onder het stelsel van gemeenschap van goederen zijn de echtgenoten met hun eigen en gemeenschappelijk vermogen volledig jegens derden aansprakelijk voor het volgende:

• verbintenissen die één van de echtgenoten is aangegaan om aan de behoeften van het gezin te voldoen
• nakoming van hoofdelijke verplichtingen die door één van de echtgenoten zijn aangegaan
• verplichtingen waarbij een echtgenoot met derde partijen is overeengekomen om zowel aansprakelijk te zijn voor het eigen als voor het gemeenschappelijk vermogen (toestemming van de andere echtgenoot is vereist)

In het geval van andere verplichtingen is elk van beide echtgenoten aansprakelijk voor zijn/haar eigen vermogen en voor de helft van het gemeenschappelijk vermogen (dat wil zeggen zijn/haar aandeel). Een schuldeiser kan vragen om het gemeenschappelijk vermogen te verdelen indien het bewezen is dat het eigen vermogen van de echtgenoot/schuldenaar niet volstaat om aan de verplichtingen te voldoen.

3.1. Van welke bepalingen kunnen de echtgenoten afwijken door een contract te makenen en welke niet? Voor welk huwelijksvermogenstelsel kunnen zij kiezen?

De huwelijksvermogensstelsels van gemeenschap van goederen, gemeenschap van aanwinsten en scheiding van goederen kunnen tijdens het huwelijk een onbeperkt aantal keren gewijzigd worden door het sluiten van een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden.

Niettegenstaande het huwelijksvermogensrecht stelsel kunnen echtgenoten in de huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden:

• het bij het huwelijk of huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden gekozen vermogensstelsel ontbinden
• een ander vermogensstelsel kiezen binnen het kader van de wet
• wijzigingen aan brengen binnen het gekozen vermogensstelsel in de gevallen zoals voorgeschreven in de wet
• het recht kiezen dat van toepassing is op hun vermogensverhoudingen indien de echtgenoten in verschillende landen wonen of een verschillende nationaliteit hebben

In het geval dat het stelsel van gemeenschap van goederen van toepassing is, kan het volgende in een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden vastgelegd worden:

• individuele goederen of bepaalde goederen kunnen als gemeenschappelijk vermogen of als eigen vermogen beschreven worden
• de beperkingen opgelegd door de wet voor rechtshandeling betreffende de familiewoning of een woning die door één echtgenoot gebruikt wordt niet van toepassing is
• het recht om het beheer over het gemeenschappelijk vermogen te voeren kan worden toevertrouwd aan één echtgenoot
• er kan worden bepaald dat de toestemming van één van beide echtgenoten niet nodig is voor handelingen verricht in het kader van een zelfstandige economische activiteit van de andere echtgenoot

In het geval echtgenoten het stelsel van gemeenschap van aanwinsten hebben gekozen, kan het volgende overeengekomen worden in de huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden:

• dat de beperkingen die de wetgeving oplegt voor handelingen verricht met betrekking tot de gezinswoning of een woning die afzonderlijk door één van beide echtgenoten gebruikt wordt, niet van toepassing zijn (zie 2.4.)
• dat de omvang en de berekening van de vaste activa anders bepaald worden dan bij wet vastgesteld (zie 5.3.)

3.2. Wat zijn de formele vereisten en met wie moet ik contact opnemen?

De echtgenoten moeten de huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden persoonlijk aangaan en het contract moet opgesteld worden bij authentieke akte door een notaris.

3.3. Wanneer kan het contract worden gesloten en wanneer treedt het in werking?

Een huwelijksovereenkomst/de huwelijkse voorwaarden kan/kunnen voor of tijdens het huwelijk gesloten worden (in het laatste geval treedt deze/die in werking bij de afsluiting ervan). Als deze/die vóór het huwelijk gesloten wordt/worden, dan treedt/treden deze/die in werking op de dag waarop het huwelijk wordt voltrokken.

3.4. Kan een bestaand contract gewijzigd worden door de echtgenoten? Zo ja, onder welke voorwaarden?

Echtgenoten zijn vrij hun huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden te wijzigen (zie 3.1.).

3.5. Kan een huwelijkscontract terugwerkende kracht krijgen volgens de nationale wetgeving in uw land, wanneer echtgenoten dit contract tijdens het huwelijk sluiten?

Naar Ests recht kunnen de echtgenoten in het huwelijksvermogenscontract bepalen dat het terugwerkende kracht heeft, maar een dergelijk contract zou alleen tussen hen geldig zijn en zou geen gevolgen hebben voor derden.

Als bij het huwelijk de echtgenoten kiezen voor het stelsel van gemeenschap van aanwinsten of voor het stelsel van scheiding van goederen, dan zal de ambtenaar van de burgerlijke stand of de notaris die het huwelijk sluit een verklaring inschrijven in het huwelijksvermogensregister waarin het betreffende stelsel wordt vermeld.

Als de aanstaande echtgenoten geen huwelijksvermogensstelsel gekozen hebben bij het aangaan van het huwelijk en geen huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden hebben gesloten, dan wordt vermoed dat het stelsel van gemeenschap van goederen van toepassing is op hun vermongesrechtelijke relatie en wordt er geen inschrijving in het huwelijksvermogensregister gedaan.

Als de echtgenoten een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden sluiten, dan worden de details van de overeenkomst/voorwaarden op verzoek van één van beide echtgenoten ingeschreven in het huwelijksvermogensregister op basis van een verzoek waarin de handtekeningen van de echtgenoten gelegaliseerd moeten zijn door een notaris.

Als het stelsel van gemeenschap van goederen of van gemeenschap van verworven inkomsten door een rechtbank wordt beëindigd, dan zal de rechtbank een kopie van de beschikking bezorgen aan de Kamer van Notarissen, die het huwelijksvermogensregister zal aanpassen.

4.1. Bestaan er één of meer huwelijksvermogensregisters in uw land? Waar?

De Republiek Estland beschikt over één huwelijksvermogensregister, dat wordt bijgehouden door de Kamer van Notarissen.

(Estse Wet inzake het huwelijksvermogensregister)

4.2. Welke documenten worden geregistreerd? Welke informatie wordt geregistreerd?

Op een registerkaart worden: de persoonlijke gegevens van de echtgenoten, het stelsel van huwelijksvermogensrecht, wijzigingen van de vermogensrechten van de echtgenoten, schrappingen of wijzigingen van bepaalde gegevens, de toepassing van Estse of buitenlandse wetgeving op de vermogensrechten van de echtgenoten en de gegevens van de huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden ingeschreven.
In het registerdossier worden de documenten bewaard die een reden vormden om de inschrijving uit te voeren (huwelijksovereenkomsten/huwelijkse voorwaarden, rechterlijke beslissingen, verzoeken om de inschrijvingen te doen, enz.).

4.3. Hoe en door wie kan de informatie in het register worden geraadpleegd?

Iedereen heeft toegang tot de informatie die op de registerkaart is ingeschreven in het huwelijksvermogensrechtregister en kan een print-out daarvan krijgen wanner hij een gerechtvaardigd belang heeft.

Het gerechtvaardigd belang wordt verondersteld voor de echtgenoten zelf, notarissen, deurwaarders, curatoren in geval van faillissement, rechtbanken en autoriteiten die toezicht uitoefenen.

De informatie in het huwelijksvermogensregister is toegankelijk via de notariskantoren en de relevante website. Aan de notaris dient een vergoeding betaald te worden die in overeenstemming is met de Notaris Tarieven Wet voor de raadpleging van informatie uit het huwelijksvermogensregister.

4.4. Wat zijn de juridische gevolgen van registratie (geldigheid, tegenstelbaarheid)?

Indien de registerkaart alleen een verwijzing naar de desbetreffende bepaling in het huwelijkscontract bevat, dan moet het registerdossier waarin het huwelijkscontract bewaard wordt, geraadpleegd worden. Er wordt alleen toegang tot het registerdossier verleend op basis van een gerechtvaardigd belang. Worden geacht een dergelijk belang te hebben: 1) echtgenoten, 2) hun vertegenwoordigers; 3) overheden, 4) rechtbanken, 5) personen die partij zijn bij een gerechtelijk geschil waarin de gegevens uit het registerdossier gebruikt worden.

Als de echtgenotenwijzigingen aanbrengen in het stelsel van gemeenschap van goederen, hun huwelijksvermogensstelsel ontbinden of wijzigen (zie 3.1), dan heeft dit slechts rechtsgevolgen voor derde partijen indien de wijzigingen ingeschreven zijn in het huwelijksvermogensregister of indien de derde partij op de hoogte was van het bestaan van de huwelijkovereenkomst/huwelijkse voorwaarden.

4.5. Kan een in het buitenland gesloten huwelijkscontract naar buitenlands recht in uw land worden geregistreerd? Zo ja, onder welke voorwaarden of formaliteiten?

Ja, een in een andere staat gesloten huwelijkscontract kan worden ingeschreven in het Estse huwelijksgoederenregister. Om een huwelijkscontract dat in het buitenland is gesloten, in het huwelijksvermogensregister te laten inschrijven, dienen de echtgenoten ofwel een schriftelijk verzoek in, ofwel een digitaal ondertekend verzoek ten overstaan van een notaris (Notariële verordening §451(3)). Documenten die niet in het Ests zijn opgesteld, moeten worden ingediend samen met de Estse vertaling die door een beëdigd vertaler is gemaakt (Wet inzake het huwelijksvermogensregister §8(2)).

5.1. Hoe wordt het vermogen (goederen rechten) verdeeld?

In het geval van het stelsel van gemeenschap van goederen wordt het gemeenschappelijk vermogen tussen de echtgenoten verdeeld op grond van de bepalingen inzake de beëindiging van mede-eigendom. Volgens de Eigendomswet wordt, wanneer de mede-eigendom ophoudt, het vermogen verdeeld volgens een overeenkomst tussen de gemeenschappelijke eigenaars. Indien er geen overeenkomst wordt bereikt, dan zal een rechter hierover uitspraak doen.

De verdeling van het gemeenschappelijk vermogen is alleen mogelijk nadat het stelsel van gemeenschap van goederen werd ontbonden is (door het overlijden van één van de echtgenoten, door echtscheiding of door het sluiten van een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden waarbij een ander vermogensstelsel wordt vastgelegd). Het vermogen dat niet verdeeld werd, wordt geacht het gemeenschappelijk vermogen van de echtgenoten te zijn tot het verdeeld wordt.

Onder het stelsel van gemeenschap van aanwinsten en het stelsel van scheiding van goederen hebben de echtgenoten geen gemeenschappelijk vermogen; er is dus geen verdeling van het vermogen.

5.2. Wie is aansprakelijk voor de bestaande schulden na echtscheiding/scheiding?

Dezelfde regels als beschreven in de punten 2.5. en 2.6. worden toegepast.

5.3. Kan een echtgenoot aanspraak maken op een vergoeding jegens de ander?

Ongeacht welk huwelijksvermogensstelsel van toepassing is, wordt verondersteld dat indien de ene echtgenoot grotere uitgaven voor het gezin doet dan de andere echtgenoot, deze echtgenoot geen recht heeft op een vergoeding voor wat hij/zij meer heeft bijgedragen dan de andere echtgenoot.

Indien onder het stelsel van gemeenschap van goederen één van beide echtgenoten die het recht heeft het gemeenschappelijk vermogen te beheren, dit vermogen gebruikt in het belang van zijn/haar eigen vermogen, dan moet hij/zij de waarde van het opgegebruikte vermogen compenseren. De compensatie zal geacht worden een onderdeel van het gemeenschappelijk vermogen te vormen. Als één van beide echtgenoten zijn/haar eigen vermogen gebruikt in het belang van het gemeenschappelijk vermogen, dan kan hij/zij vragen dat de waarde vergoed wordt uit het gemeenschappelijk vermogen.

Onder het stelsel van gemeenschap van van aanwinsten heeft een echtgenoot, bij de ontbinding van het huwelijksvermogensstelsel, het recht een verrekening en financiële compensatie te eisen. Het stelsel van gemeenschap van aanwinsten eindigt met het overlijden van één van de echtgenoten, met een echtscheiding of door het sluiten van een huwelijksovereenkomst/huwelijkse voorwaarden dat een andere huwelijksvermogensstelsel vastlegt of door een rechterlijke uitspraak op verzoek van één van beide echtgenoten.

Het deel van het vermogen van één van beide echtgenoten dat tijdens het stelsel van gemeenschap van aanwinsten (verworven goederen) aangegroeid is, wordt gecompenseerd.

Om te kunnen bepalen in welke mate de goederen onderworpen zijn aan compensatie, wordt een boedelbeschrijving opgemaakt van de goederen die aan elk van beide echtgenoten toebehoren. Deze boedelbeschrijving bevat alle goederen van de echtgenoten (totale activa), het vermogen van beide echtgenoten aan het begin van het huwelijk of het vermogensstelsel (vaste activa), de aanwinsten verkregen door beide echtgenoten op het einde van het huwelijk of vermogensstelsel (verworven goederen) en de waarde van deze goederen.

Het volgende wordt niet gecompenseerd:

• goederen die de echtgenoten vóór het huwelijk bezaten
• goederen die tijdens het huwelijk om niet verworven werden (zoals een schenking of erfenis)
• rechten die voor één van beide echtgenoten ontstaan als gevolg van een gezondheidsprobleem of een lichamelijk letsel en op basis van een overheids- en verplichte pensioenregeling
• goederen verworven in ruil voor goederen die niet gecompenseerd moeten worden

Onder het stelsel van scheiding van goederen worden de echtgenoten in het kader van hun vermogensverhoudingen behandeld alsof ze niet met elkaar gehuwd waren. Zo kan één van beide echtgenoten alleen zijn/haar recht op compensatie uitoefenen voor algemene schadeclaims (zoals de ongerechtvaardigde verrijking of de vergoeding van schade).

Bij erfopvolging zonder testament erft de langstlevende echtgenoot samen met de familieleden van de overleden echtgenoot en zijn/haar aandeel hangt af van de graad van de familieleden die recht hebben om te erven (familieleden erven in drie graden).

Wanneer de langstlevende echtgenoot samen met erfgenamen in de eerste graad (kinderen) erft, dan heeft hij/zij recht op een gelijk aandeel met de kinderen, maar ontvangt hij/zij niet minder dan een kwart van de erfenis.

Wanneer de langstlevende echtgenoot samen met erfgenamen in de tweede graad (ouders van de overledene en hun afstammelingen, dit zijn broers en zusters van de overledene) erft, dan heeft hij/zij recht op de helft van de erfenis. Wanneer de langstlevende echtgenoot samen met de erfgenamen in de tweede graad erft, dan heeft hij/zij ook recht op een aanvullend voorbehouden deel van de erfenis (de inboedel van de gemeenschappelijke woning).

Indien er geen familieleden van de eerste of tweede graad zijn, dan erft de langstlevende echtgenoot de hele erfenis.

Naast het deel van de erfenis heeft de langstlevende echtgenoot recht op het genot van het onroerend goed dat als gemeenschappelijke woning diende.

Geen.

Volgens de wijzigingen van de Wet internationaal privaatrecht die op 01.01.2024 van kracht werden, worden de eigendomsrechten van geregistreerde partners beheerst door het recht dat zij hebben gekozen. 

Geregistreerde partners kunnen het toepasselijke recht kiezen, mits het gekozen recht de eigendomsrechten van een geregistreerd partnerschap erkent. In dat geval kunnen de geregistreerde partners kiezen voor het recht van het land waar een van de geregistreerde partners woont, het recht van het land waarvan een van de geregistreerde partners de nationaliteit heeft of het recht van het land waar het geregistreerd partnerschap geregistreerd is. 

Als de geregistreerde partners geen toepasselijk recht hebben gekozen, worden hun geldelijke rechten beheerst door het recht dat van toepassing is op de algemene rechtsgevolgen van het geregistreerd partnerschap. De algemene rechtsgevolgen van een geregistreerd partnerschap, met uitzondering van het recht op communicatie van de geregistreerde partner en het adoptierecht onder de voorwaarden voorzien in de Wet geregistreerd partnerschap, worden bepaald door de wet van de staat van registratie van het geregistreerd partnerschap. Indien gegevens over geregistreerde partnerschappen in verschillende staten in een register zijn opgenomen, is het recht van de staat die de gegevens het laatst in het register heeft opgenomen van toepassing op de algemene rechtsgevolgen van geregistreerde partnerschappen. Het recht van de in de vorige zin bedoelde staat is prospectief van toepassing vanaf het moment van inschrijving van de gegevens in het register.

Bij het aangaan van een contract voor een geregistreerd partnerschap zijn de geregistreerde partners verplicht elkaar te steunen en te onderhouden. Geregistreerde partners hebben gelijke rechten en plichten ten opzichte van elkaar. Ze organiseren samen hun samenwoning rekening houdend met het welzijn van elkaar, en ze aanvaarden elk verantwoordelijkheden met betrekking tot samenwoning ten opzichte van de ander. 

Bij het aangaan van een geregistreerd partnerschapscontract kiezen de geregistreerde partners bij overeenkomst voor een vermogensrechtelijke relatie.  De soorten vermogensrechtelijke relaties zijn vastgelegd in de wet op het familierecht en zijn dezelfde als die voor gehuwde paren.

Niet-huwelijkse samenwonenden die hun partnerschap niet hebben geregistreerd, kunnen gebruik maken van andere juridische middelen buiten het familierecht: ze kunnen een partnerschap aangaan volgens het verbintenissenrecht (de toepassing van stilzwijgende overeenkomsten is alleen beperkt tot roerende goederen), gezamenlijk eigendom verwerven over onroerend goed volgens het eigendomsrecht, testamenten maken volgens het erfrecht, enz.

Volgens het Estse Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering valt een zaak onder de bevoegdheid van een Estse rechtbank als deze de zaak kan beslechten in overeenstemming met de bepalingen betreffende de bevoegdheid of op basis van een overeenkomst inzake bevoegdheid, tenzij anders bepaald door de wet of een internationale overeenkomst. In de bij wet voorgeschreven gevallen kunnen de partijen een overeenkomst betreffende de bevoegdheid sluiten. Een overeenkomst betreffende de bevoegdheid kan onder meer een overeenkomst zijn om een geschil te beslechten in een bepaalde rechtbank.