1.1. Jakie prawo ma zastosowanie do majątku par? Jakie kryteria/zasady są stosowane do określenia prawa właściwego? Które międzynarodowe konwencje muszą być przestrzegane w poszczególnych państwach?

1.2. Czy małżonkowie mogą wybrać prawo, które ma do nich zastosowanie? Jeśli tak, jakie zasady obowiązują przy takim wyborze (np. prawa, które można wybrać, wymogi formalne, prawo działające wstecz)?

2.1. Proszę opisać ogólne zasady: Jakie dobra są objęte wspólnością majątkową? Jakie dobra stanowią osobisty majątek poszczególnych małżonków?

2.2. Czy istnieją prawne przesłanki dotyczące przydzielania majątku?

2.3. Czy małżonkowie powinny sporządzać inwentarz majątku? Jeśli tak, kiedy i jak?

2.4. Kto odpowiada za zarządzanie majątkiem? Kto jest uprawniony do rozporządzania majątkiem? Czy można dysponować/rozporządzać majątkiem samodzielnie czy też wymagana jest zgoda małżonka (np. sprzedaż wspólnego domu małżonków)? Jakie skutki niesie brak zgody na ważność transakcji prawnej i obowiązywanie wobec osób trzecich?

• W ustroju rozdzielności majątkowej/udziału w nabytkach, każdy z małżonków odpowiada za zarządzanie i rozporządzanie własnym majątkiem. Niemniej jeden z małżonków może udzielić drugiemu małżonkowi uprawnienia do zarządu jego majątkiem osobistym bez żadnej odpowiedzialności ani obowiązku przekazywania dochodów pochodzących z zarządu składnikami majątku, o ile nie uzgodniono inaczej. Takie dochody uznaje się za wkład w realizację obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny (art. 1399 greckiego kodeksu cywilnego).
• W ustroju wspólności majątkowej kwestie, kto ma prowadzić zarząd nad wspólnym majątkiem oraz komu przysługuje prawo do rozporządzania jego składnikami, ustalają między sobą małżonkowie, podobnie jak kwestię prawa do wyrażenia zgody, w przypadku gdy zarząd składnikami majątku ma prowadzić jeden z małżonków.

2.5. Czy jakiekolwiek transakcje zawierane przez jednego z małżonków mogą obowiązywać w stosunku do drugiego małżonka?

2.6. Kto odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w trakcie małżeństwa? Jaki majątek mogą wykorzystać wierzyciele do zaspokojenia swoich roszczeń?

• W ustroju rozdzielności majątkowej/udziału w nabytkach za długi zaciągnięte w czasie trwania małżeństwa odpowiada tylko małżonek, który je zaciągnął. Wierzyciele mogą żądać zaspokojenia wyłącznie z majątku osobistego małżonka będącego dłużnikiem.
• W ustroju wspólności majątkowej, odpowiedzialność za zaciągnięte w czasie trwania małżeństwa długi związane z zarządem wspólnym majątkiem oraz zaspokajaniem potrzeb rodziny spoczywa na małżonku będącym dłużnikiem, a wierzyciele mogą żądać zaspokojenia z jego majątku osobistego oraz z majątku wspólnego (a jeśli ten majątek nie wystarczy, to mogą żądać zaspokojenia z majątku osobistego małżonka niebędącego dłużnikiem, do połowy wartości roszczenia, art. 1410 greckiego kodeksu cywilnego). Co się tyczy długów osobistych i długów niezwiązanych z uprawnieniem małżonka do zarządu wspólnym majątkiem, wierzyciele mogą żądać zaspokojenia z majątku osobistego małżonka będącego dłużnikiem, a jedynie w przypadku gdy majątek ten jest niewystarczający, mogą żądać zaspokojenia z majątku wspólnego, do połowy wartości roszczenia (art. 1408–1409 greckiego kodeksu cywilnego).

3.1. Które przepisy mogą być zmodyfikowane w drodze zawarcia umowy, a które nie podlegają modyfikacjom? Jaki małżeński ustrój majątkowy można wybrać?

3.2. Jakie są wymagania formalne i z kim się należy skontaktować?

3.3. Kiedy można zawrzeć umowę i kiedy wchodzi ona w życie?

3.4. Czy małżonkowie mogą zmienić istniejącą umowę? Jeśli tak, na jakich warunkach?

4.1. Czy w Państwa kraju istnieje więcej niż jeden małżeński ustrój majątkowy? Gdzie?

4.2. Jakie dokumenty są rejestrowane? Jakie informacje są rejestrowane?

4.3. W jaki sposób i kto może uzyskać dostęp do zarejestrowanych informacji?

4.4. Jakie są skutki prawne rejestracji (ważność, sprzeciw)?

5.1. W jaki sposób dzielony jest majątek (prawa in rem)?

• W przypadku gdy znajduje zastosowanie ustrój rozdzielności majątkowej/udziału w nabytkach, po ustaniu małżeństwa małżonkowi przysługuje udział w części, o którą powiększył się majątek drugiego małżonka w czasie trwania małżeństwa, jeżeli współmałżonek przyczynił się do tego powiększenia. Przez udział rozumie się jedną trzecią powiększenia, jeżeli nie zostanie wykazane inaczej. Te same normy znajdują zastosowanie do separacji małżonków trwającej ponad trzy lata. Tego, co małżonek nabył w drodze darowizny, zapisu lub dziedziczenia nie uważa się za powiększenie jego majątku (art. 1400 greckiego kodeksu cywilnego).
• W razie wybrania ustroju wspólności majątkowej, rozwód skutkuje ustaniem tej wspólności, oraz – jeśli istnieją wspólne składniki majątkowe – podziałem majątku. Jeżeli nie uzgodniono inaczej, podział wspólnego majątku regulują przepisy o ustaniu wspólności praw oraz podziale wspólnych składników majątkowych – art. 795 i nast. greckiego kodeksu cywilnego oraz przepisy greckiego kodeksu postępowania cywilnego o podziale wspólnych składników majątkowych. Podział wspólnego majątku następuje w drodze umowy, lub, w razie braku porozumienia, podział przeprowadza sąd (art. 1414, art. 798–799 greckiego kodeksu cywilnego). Każdy z małżonków jest uprawniony do otrzymania połowy wspólnego majątku. Roszczenie o podział majątku nie określa udziału w tym majątku.

5.2. Kto odpowiada za istniejące zobowiązania po rozwodzie/separacji?

• W ustroju rozdzielności majątkowej/udziału w nabytkach, małżonek będący dłużnikiem po rozwodzie nadal odpowiada za istniejące długi. Odpowiada za nie swoim majątkiem osobistym.
• Również w ustroju wspólności majątkowej małżonek będący dłużnikiem po rozwodzie nadal odpowiada za istniejące długi. Jednakże w przypadku długów zaciągniętych przez małżonka w czasie trwania małżeństwa oraz w związku z zarządem wspólnym majątkiem lub zaspokajaniem potrzeb rodziny, prawa rzeczowe wierzycieli na wspólnych przedmiotach majątkowych małżonków pozostają nienaruszone przez podział wspólnego majątku, który następuje po ustaniu wspólności majątkowej (art. 803 greckiego kodeksu cywilnego).

5.3. Czy małżonek ma prawo do żądania wypłaty wyrównania?

• W ustroju rozdzielności majątkowej/udziału w nabytkach, małżonek pozostający przy życiu dziedziczy co najmniej część masy spadkowej po zmarłym, na podstawie przepisów o dziedziczeniu testamentowym lub dziedziczeniu ustawowym. Według przepisów regulujących dziedziczenie ustawowe, jeżeli zmarły pozostawił dzieci, to jego małżonek dziedziczy jedną czwartą masy spadkowej. Jeżeli natomiast zmarły nie pozostawił dzieci, jego małżonek dziedziczy połowę masy spadkowej, w grupie z rodzeństwem zmarłego, ich dziećmi oraz rodzicami zmarłego, a w razie ich braku, z dziadkami i najbliższymi krewnymi w linii bocznej. W razie braku pozostałych krewnych, małżonek dziedziczy całość spadku (art. 1820–1821 greckiego kodeksu cywilnego). Nie naruszając woli zmarłego wyrażonej w testamencie, małżonek pozostający przy życiu ma prawo do zachowku w wysokości połowy udziału, który przypadłby mu w razie dziedziczenia ustawowego.
• W ustroju wspólności majątkowej, w razie śmierci jednego z małżonków, wspólność ustaje, a pozostały przy życiu małżonek zachowuje swój udział we wspólnym majątku. Poza tym dziedziczy on część udziału zmarłego we wspólnym majątku oraz część majątku osobistego zmarłego, czy to na podstawie przepisów o dziedziczeniu ustawowym, czy o dziedziczeniu testamentowym, w sposób opisany powyżej. Warunkiem uprawnienia pozostającego przy życiu małżonka do dziedziczenia w sposób określony powyżej jest niezłożenie przez zmarłego małżonka pozwu rozwodowego przed śmiercią (art. 1822 greckiego kodeksu cywilnego).

• jeśli w umowie o wolnym związku partnerskim partnerzy nie uregulują w żaden szczególny sposób ustroju majątkowego, to w czasie obowiązywania umowy pozostają oni w ustroju rozdzielności majątkowej, która odnosi się zarówno przedmiotów majątkowych nabytych przed zawarciem umowy, jak i nabywanych w przyszłości w czasie obowiązywania umowy; lub
• w umowie o wolnym związku partnerskim partnerzy mogą ustalić, że wszelkie przedmioty majątkowe nabywane w przyszłości w czasie obowiązywania umowy będą należeć w równych częściach do obojga partnerów; lub
• w umowie o wolnym związku partnerskim partnerzy mogą ustalić, że w razie rozwiązania umowy każdej ze stron będzie przysługiwać roszczenie wobec drugiej strony o przedmioty majątkowe nabyte w czasie obowiązywania umowy, jeżeli występujący z roszczeniem przyczynił się do ich nabycia. Z roszczeniem tym nie mogą wystąpić spadkobiercy beneficjenta, nie nabywają go przez przeniesienie ani nie dziedziczą, lecz można z nim wystąpić przeciwko spadkobiercom zobowiązanego. Roszczenie wygasa po upływie dwóch lat po wygaśnięciu umowy.
• Jeżeli chodzi o uprawnienia pozostającego przy życiu partnera do dziedziczenia ustawowego lub testamentowego, art. 11 (norma bezwzględnie obowiązująca) stanowi, że:
  • W razie wygaśnięcia umowy o wolnym związku partnerskim wskutek śmierci jednego z partnerów, pozostającemu przy życiu partnerowi przysługuje prawo do dziedziczenia ustawowego w części wynoszącej jedną szóstą masy spadkowej, jeżeli zmarły pozostawił dzieci; jedną trzecią masy spadkowej, jeżeli partner dziedziczy z krewnymi z dalszych grup dziedziczenia; oraz całości masy spadkowej, jeżeli nie ma innych krewnych zmarłego uprawnionych do dziedziczenia ustawowego.
  • Nie naruszając woli zmarłego wyrażonej w testamencie, partner pozostający przy życiu ma prawo do zachowku w wysokości połowy udziału, który przypadłby mu w razie dziedziczenia ustawowego.
• Nie istnieją przepisy regulujące prawa majątkowe w niezarejestrowanych związkach partnerskich.